Akşam Olur Karanlığa

Akşam Olur Karanlığa 

Sevcan Orhan, Akşam Olur Karanlığa Kalırsın Şarkı Sözü

Akşam olur karanlığa kalırsın
Derin derin sevdalara dalarsın
Oy gelin gelin -sevdalı gelin -öldürdün beni

Bülbül ne ötersin yuvan mı yoktur
Yoksa benim gibi sevdan mı çoktur / Oy gelin ...

Beni koyup yad ellere varırsın
Sana zulüm bana ölüm değil mi / Oy gelin ...

Sar’altın yaptırsam yarin boynuna
Vallah güzellerin düşmanı çoktur / Oy gelin ...

Odası toz olmuş dolabı duman
Uyan kömür gözlüm uykudan uyan
Ellerin elime değdiği zaman / İster ölüm olsun ister ayrılık

Yöre: Sivas/Divriği
Kaynak Kişi: Mehmet Yüzgeç 
Derleyen: Muzaffer Sarısözen

Kerim ile Ali'nin ağıdı

• Kerem İle Ali!nin Ağıdı

• Ericek köyünden Resul Ömer'in oğlu Ali ile Kerim Dolu yedikleri içtikleri ayrı giden, arkadaştan öte, iki sırdaş, iki dostturlar. O gün (01.02.1959) Kerim, Ericek'e görmese duramadığı Ali'nin evine gelmiş, yenilmiş, içilmi

  
  
  Ericek köyünden Resul Ömer'in oğlu Ali ile Kerim Dolu yedikleri içtikleri ayrı giden, arkadaştan öte, iki sırdaş, iki dostturlar. O gün (01.02.1959) Kerim, Ericek'e görmese duramadığı Ali'nin evine gelmiş, yenilmiş, içilmiş muhabbet edilmiştir. Kerim bir ara silahını çıkararak yağlar ve içinde kalan son mermiyi fark etmeyen Kerim, canı kadar çok sevdiği Ali'yi vurur. Aldığı kurşun yarasıyla oracıkta vefat eden Ali'yi gören Kerim panikler. Ne yapacağını bilemeyen Kerim, Malaçca köyünden olmasına rağmen Çardak köyüne (kasaba) doğru koşmaya başlar. Çünkü kardeşlerinin bir kısmı Çardak'ta ikamet etmektedir. Tombak köyüne geldiğinde arkasından gelen Ericekli köylülerden korunmak maksadıyla Tombak'ta bir eve sığınır. Sığındığı ev sahibi Kerim'i içeri alır ve evin kapısını dışarıdan kilitler. Lakin bu sığınma Kerim'i kurtaramaz. Kerim'in sığındığı evin etrafını saran Ericekliler evin içerisinde yalnız olan Kerim'i ateş altına alırlar. Yüz yüze gelindiğinde üç-beş adamın üstüne gelemeyeceği, gözünü daldan budaktan esirgemeyen Kerim'i, galeyana gelen ve bir kısım hasetlerin de gayretiyle iradesizleşen kalabalık hiçbir canlının kendi cinsine reva görmeyeceği zulümlük ederek ölümüne sebep olur. Bu iki yiğidin aynı günde içler acısı şekilde ölümlerine, Akveren köyünden Halil oğlu Süleyman Dal'ın on bir yaşında yazdığı ağıt destan olur ve ederi yirmi beş kuruştan satılır. Süleyman Dal bakalım ne demiş: 
  
  
  Kerim ile Ali'nin ağıdı
  
  
  Göksün kazasının Tombak köyünde
  Feci kaza ile ölen yiğitler
  Sorarsanız Ali Gökce soyunda
  Gözümüzden kan yaş döken yiğitler
  
  
  Kerim tapancayla uğraşır durur
  Unutup elini tetiğe vurur
  “Ah!..” derim içimden yağlarım erir
  Bizi yas içinde koyan yiğitler
  
  
  Ömer ile Gümüş durmadan ağlar
  Sularımız bile tersine çağlar
  Tombaklılar bile kazayı söyler
  Dertleri dillerde kalan yiğitler
  
  
  Kaza oldu Ocak ayı ikide
  Kuşlar ağlaşıyor şu mavi gökte
  Bir tanecik mermi kalmış tüfekte
  Başları belalı ölen yiğitler
  
  
  Kerim'i sorarsan Malaçca köyü
  Dört mermi deliyor bu usul boyu
  Türk'e yakışır mı asildir soyu
  Beyni delik kalbi üzgün yiğitler
  
  
  Cuma gününde bu kaza oluyor
  Bu feci kazada ciğer deliyor
  Dostlar ağlar düşmanlar da gülüyor
  Dostları ağlatıp giden yiğitler
  
  
  Dört mermiyle bir Kerim'i vurdular
  Kafasını dilik dilik dildiler
  Ne kötü şey hepsi katil oldular
  Gözlerin dünyaya yuman yiğitler
  
  
  şehit olup bu dünyadan göçtüler
  Ecel şerbetini hemen içtiler
  Gönüllere dert kuyusu deştiler
  Bizi dert içine atan yiğitler
  
  
  Ben burada son veriyom sözüme
  Bir od düştü yanar tatlı özüme
  Dünya zindan görünmüyor gözüme
  Dünyayı bize dar eden yiğitler
  
  
  Süleyman Dal der ki bitirdi sözü
  Aşkın ateşiyle yanıyor özü
  Kanlı yaş bürürdü şu iki gözü
  Meskeniniz cennet olsun yiğitler
                            
                         Halil oğlu Süleyman Dal
  Akveren köyünden
• Bu ağıdın hikayesi 10.05.2011 tarihinde, Kerim Dolu'nun kardeşi Fevzi Dolu'dan (1943), sözleri ise Kerim'in kızdan yeğeni şeref Aslan'ın (1975 doğumlu Elbistan)

 



Degerli takipcilarimiz sizler için güzel Göksun!umuzdan kareler paylaşıyorum


Yazık Bana



         Zevki sefaya daldım
         Dünya nimetlerine aldandım
         Zalim nefse yenik düştüm
         Ne çare yazık bana

              Zevk beni öldürdü
              Nice dertleri beraberinde getirdi
              Şükretmeyi bana unutturdu
              Ne çare ki yazık bana

          Yolu yarıladım aklımı yitirdim
          Kendi benliğimi hepten kaybettim
          Zevk-ü sefada her gün öldüm
          Ne çare yazık bana 

              Kadir Ardıç kendine ağlar
              Boş geçen yılları için ağlar
              Geriye dönüp bin ah çeker
              Be çare yazık bana
                              11/08/2008




Kadir ARDIÇ


göksun

Çicek İle Su

Günün birinde bir çiçekle su karşılaşırlar bir kırda.Tanırlar birbirlerini, tanıdıkça severler

Çok mutludur çiçek,suya aşık olmuştur. Hayatında ilk kez aşkı tatmaktadır.Renk renk açar,

etrafına güzel kokular saçar,sırf suyun hoşuna gitsin diye...

Suda çiçeğe aşık olmuştur. Yine de biraz tedirgindir,çümkü ilk kez karşılaşıyordur bu duyguyla

Günler geçer ve çiçek suyun kendisini sevip sevmediğini düşünmeye başlar.

Su fazla ilgilenmemektedir çiçekle.Oysa çiçek ilgisizliğe alışkın değildir.Dayanamaz bir gün ve

suya ''seni seviyorum'' der.Su da yanıt verir ona ''bende seni seviyorum''...Ama yine ilgisizdir su.Çiçek

sabırlıdır.Hep beklemektedir.Beklerken de sürekli suya ''seni seviyorum''demektedir.Su da hep aynı yanıtı

vermektedir;''Bende seni seviyorum''...Solmaya başlamıştır çiçek.Artık o neşeli,renk renk açan,

etrafa güzel kokular saçan çiçek yoktur.

Bir kez daha ''seni seviyorum''der çiçek suya.Su aynı yanıtı verir;''Ben de seni seviyorum''...

Yataklara düşer çiçek.Hastadır artık.Eğilmiştir boynu.Su çiçeğin başında beklemektedir ama sevdiğine emin

olduğu çiçeğin neden böyle hastalandığını bilmemektedir.Yardım edememektedir.Çaresiz bu işleri bilen birini

çağırır su.Bilge kişi gelip muayene eder çiçeği.Hüzünlüdür.Çünkü çiçek artık kurtulamayacak bir noktaya

gelmiştir.Suya dönüp ''Artık durumu ümitsiz''der.Merak eder su,sevgilisi çiçeğin nasıl bu hale düştüğünü

''Nedir benim çiçeğimi böylesine hastaneden şey?''diye sorar bilge kişiye.

Bilge kişi suya bakar ve cevabını verir;

''Çiçek hasta değil sadece susuz kalmış...''

Su anlar ki sevgiliye sadece ''Seni seviyorum''demek yetmez.

Her aşk bir çiçektir aslında. Her aşkın suya,besine ihtiyacı vardır.

Biz de öyle değil miyiz? Aşkımız bittiği zaman ''Neden bitti?''deyip kendi kendimizi yemez miyiz?

Ve hep 'Şöyle yaptım da ondan bitti'' ya da ''O böyle yaptı da ondan bitti''deyip kaparız aşkın perdesini.

Oysa yaptıklarımızdan değil,

YAPAMADIKLARIMIZDAN bitmiştir aşk.

ßirşeyleri ertelememeniz dileğiyle....