Ah yar! Ah! yoluna ,can diye diye benden geçtiğim,

Ah Yar ! Yoluna ,Can Diye Diye Benden Geçtim,

Kara çalınmış günlerin ertesinde, ellerinde güneşlerle gelen yar!

Huzuru içirdiğin yüreğim şimdi hüznü içiyor ellerinden, bilesin!

Yüreğine kanatlanan yüreğin kanadı kırıldı, kanıyor.

Göğe uçurduğum umutlarım vuruldu bir bir

Hüzün ki, yokluğuna katık ettiğim,

Yine dolandı eteğime, peşimi bırakmıyor.

Adının her harfini gözyaşıma çizdim ve titrek bir yürekle yokluğuna ektim

Sen avazın çıktığı kadar susarken ben taze çığlıklar yeşerttim sana!

Nefes nefes acıyı yonttum adınla,

Yokluğuna buladım ellerimi,

Yüzüme bölük pörçük diktiğim yamalı gülüşlerdeyim şimdi.

Ah yar!

Ah! yoluna ,can diye diye benden geçtiğim,

Ah suskuların şahı,

Bir çözebilsem boynuma doladığın sessizliğin düğümünü

Bir yudum harf düşse, hisseme alfabenden

Yalın ayak çıktığım yokuşlarında düşmeden bir yürüyebilsem.

Öyle bir acı ki bu! nasıl anlatılır bilmem

Kırsan kırılmaz, büksen bükülmez

Ateşler yakmaz, sular söndürmez!

Söylesene yar!

Hasretini adımlasam kaç adımda biter?

Özlemin kaç nefestir saysam?

Bilemessin ki

Akla sığdıramazsın bu denklemi

Nasıl anlatayım ki daha hal-i pür-melâlimi...

Sen yine sükutu giyin yar!

Dilersen hiç konuşma.

Ben kelamlarımı çürüttüm yolunda.

Çarpsada bir tokat gibi yüzüme, her harfi yoluna heceledim.

Ve bilesin üstüne aşkı giydirdiğim,

Söz verdim ben bu yüreğe,

Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim!

canımsın desem candan ötesin
Ah yar! Ah! yoluna ,can diye diye benden geçtiğim,