Kerim ile Ali'nin ağıdı

• Kerem İle Ali!nin Ağıdı

• Ericek köyünden Resul Ömer'in oğlu Ali ile Kerim Dolu yedikleri içtikleri ayrı giden, arkadaştan öte, iki sırdaş, iki dostturlar. O gün (01.02.1959) Kerim, Ericek'e görmese duramadığı Ali'nin evine gelmiş, yenilmiş, içilmi

  
  
  Ericek köyünden Resul Ömer'in oğlu Ali ile Kerim Dolu yedikleri içtikleri ayrı giden, arkadaştan öte, iki sırdaş, iki dostturlar. O gün (01.02.1959) Kerim, Ericek'e görmese duramadığı Ali'nin evine gelmiş, yenilmiş, içilmiş muhabbet edilmiştir. Kerim bir ara silahını çıkararak yağlar ve içinde kalan son mermiyi fark etmeyen Kerim, canı kadar çok sevdiği Ali'yi vurur. Aldığı kurşun yarasıyla oracıkta vefat eden Ali'yi gören Kerim panikler. Ne yapacağını bilemeyen Kerim, Malaçca köyünden olmasına rağmen Çardak köyüne (kasaba) doğru koşmaya başlar. Çünkü kardeşlerinin bir kısmı Çardak'ta ikamet etmektedir. Tombak köyüne geldiğinde arkasından gelen Ericekli köylülerden korunmak maksadıyla Tombak'ta bir eve sığınır. Sığındığı ev sahibi Kerim'i içeri alır ve evin kapısını dışarıdan kilitler. Lakin bu sığınma Kerim'i kurtaramaz. Kerim'in sığındığı evin etrafını saran Ericekliler evin içerisinde yalnız olan Kerim'i ateş altına alırlar. Yüz yüze gelindiğinde üç-beş adamın üstüne gelemeyeceği, gözünü daldan budaktan esirgemeyen Kerim'i, galeyana gelen ve bir kısım hasetlerin de gayretiyle iradesizleşen kalabalık hiçbir canlının kendi cinsine reva görmeyeceği zulümlük ederek ölümüne sebep olur. Bu iki yiğidin aynı günde içler acısı şekilde ölümlerine, Akveren köyünden Halil oğlu Süleyman Dal'ın on bir yaşında yazdığı ağıt destan olur ve ederi yirmi beş kuruştan satılır. Süleyman Dal bakalım ne demiş: 
  
  
  Kerim ile Ali'nin ağıdı
  
  
  Göksün kazasının Tombak köyünde
  Feci kaza ile ölen yiğitler
  Sorarsanız Ali Gökce soyunda
  Gözümüzden kan yaş döken yiğitler
  
  
  Kerim tapancayla uğraşır durur
  Unutup elini tetiğe vurur
  “Ah!..” derim içimden yağlarım erir
  Bizi yas içinde koyan yiğitler
  
  
  Ömer ile Gümüş durmadan ağlar
  Sularımız bile tersine çağlar
  Tombaklılar bile kazayı söyler
  Dertleri dillerde kalan yiğitler
  
  
  Kaza oldu Ocak ayı ikide
  Kuşlar ağlaşıyor şu mavi gökte
  Bir tanecik mermi kalmış tüfekte
  Başları belalı ölen yiğitler
  
  
  Kerim'i sorarsan Malaçca köyü
  Dört mermi deliyor bu usul boyu
  Türk'e yakışır mı asildir soyu
  Beyni delik kalbi üzgün yiğitler
  
  
  Cuma gününde bu kaza oluyor
  Bu feci kazada ciğer deliyor
  Dostlar ağlar düşmanlar da gülüyor
  Dostları ağlatıp giden yiğitler
  
  
  Dört mermiyle bir Kerim'i vurdular
  Kafasını dilik dilik dildiler
  Ne kötü şey hepsi katil oldular
  Gözlerin dünyaya yuman yiğitler
  
  
  şehit olup bu dünyadan göçtüler
  Ecel şerbetini hemen içtiler
  Gönüllere dert kuyusu deştiler
  Bizi dert içine atan yiğitler
  
  
  Ben burada son veriyom sözüme
  Bir od düştü yanar tatlı özüme
  Dünya zindan görünmüyor gözüme
  Dünyayı bize dar eden yiğitler
  
  
  Süleyman Dal der ki bitirdi sözü
  Aşkın ateşiyle yanıyor özü
  Kanlı yaş bürürdü şu iki gözü
  Meskeniniz cennet olsun yiğitler
                            
                         Halil oğlu Süleyman Dal
  Akveren köyünden
• Bu ağıdın hikayesi 10.05.2011 tarihinde, Kerim Dolu'nun kardeşi Fevzi Dolu'dan (1943), sözleri ise Kerim'in kızdan yeğeni şeref Aslan'ın (1975 doğumlu Elbistan)