SON DESTAN Mazi denen tarihe şöyle dön de bir bak Bu gün surda dalgalanan kana bulanmış bayrak Ecdadının kanıdır süsleyen o ay yıldızı Onun için şehit düştü bu yurdun oğlu , kızı Mevla’dan dileğim ki ebedi dalgalansın Sen bir bez değil beze bulanmış kansın Nice yiğitler ki geçmiş yardan, anadan, serden Bir destanla dönerlerdi gittikleri seferden Düşman ayak basmasın diye bu yurda Can verip, can aldık biz bu uğurda Bizdik bir sel gibi yüce dağları aşan Bizdik vatan uğruna yücelen bayraklaşan Korkmayız rüzgârdan, selden, fırtınadan Atalarımız su içti Nil’den Tuna’dan Hüküm sürdü bu millet bir zaman milyonlara Dünya denen şu küre dar gelmişti onlara Tarih denen kitabı dalga dalga çevir de Göreceksin mührünü ecdadın her devirde Bir tufanmıydı desem o ne müthiş şeydi Türkün destan yazdığı o yer ÇANAKKALE’ ydi Söküp atılmıyordu yiğitler sanki perçinlenmişti En zor en anlarda bu ordu ne devleri yenmişti Göğsü kabaran asker sanki bir dağ oluyor Alev topu mermiler o göğüste soluyor Ya istiklal, ya ölüm içmişlerdi bu andı Her komutan bir asker, her asker bir komutandı Onun için bu yurda artık paha biçilmez Kim gelirse gelsin ÇANAKKALE geçilmez Aleme nizam dedik dünyaya verdik biçim O günleri andıkça bu gün ağlıyor içim Boş ver deyipte bilmem eski günlerimi ansam Yanı başımda Kerkük Karabağ’ a mı yansam Bu gün seni bekleyen ne Karabağ ne Kerkük Bütün dünya bekliyor Neredesin Adil Türk Şehaadet şerbetini içmeli artık tastan Dünyanın kurtuluşu yazacağın SON DESTAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder