Bu destansı ağıdı Kahramanmaraş’ın Göksun ilçesine bağlı Ericek Kasabasından amcasının oğluyla evli olan bir kadının yaktığı rivayet edilir. Bu ağıdı o yörede bilip, söyleyen var mı, bilemiyorum. Ben Aşık Alice’den defalarca dinledim. Ağıt her ne kadar Ericekli bir kadın tarafından yakılsa da, Aşık Alice bu türküyü söyleyip, dillendirip, bu günlere getirdiği için hiç değilse kaynak kişi gösterilmelidir.Ve buna istinaden bu ağıdı sitemize aktarıyorum.
Ahmet asker firarisidir. Evleri de biraz yamaçtadır. Aşağıya bakarlar ki, iki jandarma geliyo. Hanımına der ki, “askerler geliyo, beni sorarlarsa evde olmadığımı söyle” der, gider evin yakınındaki mağaramsı dam gibi dar bir sokunduruğa sokulur… Askerler gelir ki tanıdık askerlermiş, Ahmed’i sorarlar. Hanımı, “Kusura bakmayın Kumandan bey sizi yabancı asker sandı, saklandıydı. Çağırayım da gelsin” der.. Varır ki ne görsün, Ahmed’in girip saklandığı yer çökmüş. Ahmed çoktan ölmüş.. Kadın hem amcasının oğlu hem de kocasının başında o acıyla işte bu ağıdı söyler. Ağıdı Aşık Alice’nin yorumuyla yazıyorum.
AHMED’İN AĞIDI
Dinleyin komşular benim sözümü
Has bahçede gonca gül emmimoğlu
Ahmed arabasın çekmiş gidiyo
Bu kazayı Mevla’dan bil emmimoğlu
Küstürdüm Ahmed’imi, elini öpek
Hep gelin komşular, gönlünü yapak
Bir kazan kaynarsa dutar mı kapak
Akıyo gözümden sel emmimoğlu
Hocam gelmiş Ahmed’imi yumuya
Koçyiğidi dar mezara komuya
Adını sorana öldü demiye
Dutar mı bir daha dil emmimoğlu
Ahmet kurban olam gara gözüne
Datlı kelamına, şirin sözüne
Canından gıymatlı emmin gızına
Göster bir gedecek yol emmimoğlu
Yakasız gömleğin biçiyo hoca
Çok hayır ederdi yoksula, aca
Mezarı beklesem üç gün üç gece
Kınar m’ola beni el emmimoğlu
Ahmed dara düşmüş boğazı hırlar
Çok da çabalamış bıyığı terler
Hep bakın gomşular gazılmış yerler
Var mıydı elinde bel emmimoğlu
Ahmet’siz ben bu malımı n’ederim
Başım alıp diyar diyar gederim
Çoban olup el davarı güderim
Galdım genç yaşımda dul emmimoğlu
Bir yörür de, beş ardıma bakarım
Gözlerimden ganlı yaşı dökerim
Issız viranende boynum bükerim
Yoktur bir dutacak dal emmimoğlu
Asıyo da deli gönlüm asıyo
Gam, gasavet üzerimi basıyo
Emminoğlu Deli Hacı küsüyo
Ona da bir mektup sal emmimoğlu.
Bu destansı ağıdı Kahramanmaraş’ın Göksun ilçesine bağlı Ericek Kasabasından amcasının oğluyla evli olan bir kadının yaktığı rivayet edilir. Bu ağıdı o yörede bilip, söyleyen var mı, bilemiyorum. Ben Aşık Alice’den defalarca dinledim. Ağıt her ne kadar Ericekli bir kadın tarafından yakılsa da, Aşık Alice bu türküyü söyleyip, dillendirip, bu günlere getirdiği için hiç değilse kaynak kişi gösterilmelidir.Ve buna istinaden bu ağıdı sitemize aktarıyorum.Ahmet asker firarisidir. Evleri de biraz yamaçtadır. Aşağıya bakarlar ki, iki jandarma geliyo. Hanımına der ki, “askerler geliyo, beni sorarlarsa evde olmadığımı söyle” der, gider evin yakınındaki mağaramsı dam gibi dar bir sokunduruğa sokulur… Askerler gelir ki tanıdık askerlermiş, Ahmed’i sorarlar. Hanımı, “Kusura bakmayın Kumandan bey sizi yabancı asker sandı, saklandıydı. Çağırayım da gelsin” der.. Varır ki ne görsün, Ahmed’in girip saklandığı yer çökmüş. Ahmed çoktan ölmüş.. Kadın hem amcasının oğlu hem de kocasının başında o acıyla işte bu ağıdı söyler. Ağıdı Aşık Alice’nin yorumuyla yazıyorum.AHMED’İN AĞIDIDinleyin komşular benim sözümü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder